Project Japan I: Augustus 2016

In 2015 vatten we het plan op om met het hele katateam naar Japan te gaan om daar in de Kodokan het “echte”. Judo mee te maken. De operatie ging in samenwerking met Katastrof Stockholm en nog een aantal andere verenigingen uit Nederland. In totaal telde het project, inclusief begeleiders, 75 mensen dus dit was verreweg de grootste operatie die we ooit op touw hadden gezet. Doel was het leggen van contacten in Japan, en te laten zien waartoe onze judoka in staat zijn.

Een deel van de groep bij het inchecken. De groene t-shirts helpen om een goed overzicht van de groep te houden.

Bij Project Japan hadden we TWEE groepsleiders per 4 judoka. KLM hielp om alles in goede banen te leiden. Voor groepsreizen is KLM eigenlijk onze standaard maatschappij. Met een groep als de onze kun je je geen rare situaties veroorloven en KLM weet dat laijd allemaal in goede benen te leiden.

In de Boeing 777-300ER van de KLM. Je kunt het hier niet zien, maar deze was oranje gspoten en zou een paar weken later het Nederlands Olympisch team naar Rio vervoeren!


Pijnlijk schoon: Narita Airport.

En meteen de eerste dag lopen we naar de Kodokan. Dat is nog best wel een stukje, bergop en de lange sliert mensen wordt doorlopend onderbroken door verkeerslichten.
De staalconstructie achter het gebouw is de achtbaan (..) van het enorme winkelcentrum erachter

En dit is hem: De belangrijkste tatami op de planeet: De Dai-Dojo van de Kodokan. De nis achterin bevat een portret van meester Kano, en het is niet de bedoeling dat je tijdens de les met je rug naar het portret gaat staan.

Dit is de International Dojo, waar we de eerste dag werden ontvangen door een delegatie van Special Olympics Nippon, en waar Tycho wordt verwelkomd met: “Sensei, your tatami” en Tycho de les mag overnemen. Het kabaal is dusdanig dat hoogwaardigheidsbekleders uit het hele gebouw komen kijken, inclusief Uemura Sensei, de man die “Judo God” wordt genoemd en de president is van Kodokan. Let wel: het is waarschijnlijk makkelijker om President Trump te spreken te krijgen dan Haruki Uemura. Toch bleef hij een vol uur.

We brengen een bezoek aan de Sensō-Ji tempel. Mensen lopen daar in traditionele klederdracht, maar die blijkt niet zo traditioneel te zijn: Ze dragen het omdat het bij 40 graden comfortabel zit en omdat het er -zeg nou zelf- prachtif uit ziet. Het enige verschil met de traditionele klederdracht zijn de oogverblindende sneakers die ze onder hun kledij dragen.

De Sensō-Ji tempel.

De Kaminarimon, de Donderpoort, die toegang geeft tot een winkelstraat waarachter Sensō-Ji ligt.

Tijdens een van de lessen worden we uitgenodigd om bij de All-Japan Youth Championships te zijn. Die vinden plaats in de Tokyo Budokan, een legendarische plek want hier van het dat Anton Geesink Akio Kaminaga versloeg en een levende legende werd.
Maar nu.. doen er 4000 (..) judoka mee. We hebben met verbijstering gekeken hoe deze onder strakke directie 16 wedstrijdmatten neerlegden in 8 minuten.

Een van de dingen die je gezien moet hebben is de Osaka Kaijukan, het acquarium. Daar kun je komen met de bullet train, een gevaarte waarbij vergeleken onze Thalys een zielig boemeltje is. Anekdote: In januari 2016 had de Japanse Spoorwegen zich verontschuldigd, omdat de totale vertraging over 2015 maar liefst.. 17 seconden was. En de verontschuldiging was vooral belangrijk omdat het slechter was dan 2014, toen de vertraging.. 11 seconden was.
De totale v[caption width="1600" align="alignnone"] Het team bezoekt de Eishō-Ji tempel, de plek waar Jigoro Kano Sensei zijn eerste judolessen gaf. Hoewel ingeklemd tussen de kantooregebouwen, komen nog steeds vele Japanners hier hun eerbied betuigen, want Jigoro Kano wordt beschouwd als een van de grootste vernieuwers op het gebied van onderwijs- niet allen van Judo.
ertraging, over het hele jaar gemeten.[/caption]
Renske, Shannon en Joyce aan boord van de Nozomi-700.

Nog meer beelden

Dit is de aftermovie van Project Japan I

Wat is je reactie?
+1
0
+1
0
+1
0